کت چرمی‌ات را پاره کن

دانه‌ریزه و دانه‌تیزه دو دانه‌یِ کوچک هستند که داخل خاک چشم باز می‌کنند و سفر
تکامل را آغاز. با این تفاوت که خاک برای هر دوی آن‌ها یکسان نیست. ریزه بر خلاف
تیزه در بستری چشم گشوده‌است که سنگ‌های سخت اطرافش، مانع رشد او هستند.
ریزه، با اینکه خود اختیاری در انتخاب این بستر نداشته‌است، با تلاش فراوان موفق
می‌شود سر از خاک بیرون بیاورد. او می‌داند که سفر در این مرحله به پایان نرسیده
است و برای رسیدن به منتهای کمال، یعنی تا ثمربخشی و میوه دادن هنوز راه زیادی
باقی مانده‌است. اما دوست و همراهش تیزه که در بستری مناسب قرار داشته‌است،
اگرچه زودتر از ریزه از خاک بیرون می‌آید ولی در ادامه گرفتار تنبلی و غرور می‌شود و
فرصت شکفتن را از دست می‌دهد.
داستان کوشش‌های دانه‌ریزه به ما یادآوری می‌کند که همه‌ی ما فارغ از اینکه در محیط
رحمِ مادر با چه بستری روبه‌رو بوده و به این دنیا چگونه متولد شده‌ایم، برای رسیدن
به کمالِ انسانی خود حتی لحظه‌ای نباید از تلاش غافل شویم؛ تلاشی هم‌راستا با هدف
خلقتِ خود برای شکفتن و میوه دادن