گزیده‌ای از کتاب صلوات ذکر اعظم اثر استاد محمد شجاعی
« … صلوات نه تنها خود یک دعای مستجاب است، که عامل و ضامن اجابت سایر ادعیه نیز به شمار می‌رود؛ بلکه خود نیز به تنهایی، به جای تمام دعاهای ما در دنیا و آخرت است. صلوات گنجینه‌ای بی‌پایان، و توشه‌ای عظیم و قدرتمند برای سعادت انسان در دنیا و آخرت است! …»
در حدیثی از امام رضا علیه السلام روایت شده است که: « … بسیار بر محمّد و آل او : صلوات بفرستید! … چرا که یقیناَ صلوات بر محمّد و آل او برترین اعمال نیک است!» یعنی صلوات نه تنها بهترینِ اعمال است، بلکه در بین اعمال خوب هم نیکوترین است؛ به این دلیل که اسرار، آثار، و خیرات و برکات بسیار فراوانی در آن نهفته است؛ بنابراین، صلوات در زمره‌ی بهترین و بزرگترین دارایی‌های انسان در دنیا و آخرت قرار دارد.»
این کتاب در قطع رقعی و در 158 صفحه، در تابستان سال 1391 توسط نشر محیی به چاپ رسید.
نویسنده در این کتاب سعی بر آن داشته است که با ارائه‌ی بحث‌های معرفتی، پیوند پنهان موجود میان صحیفه‌ی نفس انسان و صلوات بر محمّد و آل محمّد را آشکار ساخته و با بهره‌گیری از آیات و روایات و نیز استدلال و استنتاج عقلی، سازگاری و تناسب “صلوات” با نفس انسان، و همچنین چگونگی قدرتمند سازی و وسعت پذیری نفس را تشریح سازد. به همین دلیل این کتاب در دو بخش مجزّا تدوین شده است.
محتوای کتاب صلوات ذکر اعظم
در بخش نخست، با شرح قاعده‌مند ریاضیات عوالم سه‌گانه یعنی “رَحِم مادر”، “دنیا” و “آخرت”، و ارئه‌ی بحث‌های ساختاری انسان شناسی، به اهمیّت “معرفت” و ارزش قابل توجّه آن به عنوان “میزان پذیرش اعمال” پرداخته شده است. در ادامه‌ی این بخش نیز، نویسنده با ارائه‌ی شناخت پیامبر و آل ایشان به عنوان مهم‌ترینِ شناخت‌ها، ضرورت ایجاد یک رابطه‌ی عاشقانه و صمیمی با ایشان ـ به عنوان “والدین حقیقی” انسان که اصل وجود او هستند ـ را به مخاطب خود گوشزد می‌نماید. در پایان این بخش، بحث مفصلی راجع به “ذکر” نیز ارائه شده تا مجموعاً مطالب این بخش در حکم مَدخَلی برای ورود به بخش دوّم کتاب باشد.
در بخش دوّم کتاب نیز نویسنده با ارائه‌ی مقدّمه‌ای کوتاه، به معنای صلوات اشاره نموده و آن را عامل تزکیه‌ی انسان، غنی کننده‌ی عبادات، و احیا کننده‌ی روح مودّت، جهاد و قیام در راه خدا می‌شناساند! در ادامه نیز با شرح محاسن دیگر صلوات، به آفت شناسی آن اقدام نموده، و به کلیدی‌ترین اثرات دنیوی و اخروی صلوات بر محمّد و آل ایشان : اشاره می‌نماید؛ تا جایی که در پایان از آن به عنوان “ذکر اعظم” الهی و محبوب خداوند متعال یاد می‌کند.
